Mantra therapy is an ancient ritual among Zoroastrians of Iran

Document Type : Original Article

Author

Assistant Professor of Cultural Heritage and Tourism Research Institute Tehran.Iran

Abstract

 
In ancient Iran and the ancient Zoroastrian texts of Iran, medicine was divided into two parts: “Giti Pezeshk” and “Mino Pezeshk”. “Giti Pezeshk” restored the body, and “Mino Pezeshk” who worked to heal the souls of patients was the same as the modern treatment of psychiatrists. Doctors were restoring the body and psychiatrists were trying to cure the patients.
Among the various treatments, Mantra therapy, i.e. word therapy, had a special place and because it was a non-invasive method, it was more superior to other treatments. Zoroastrians sought the root of many physical ailments in the anguish of the soul. Prophet Zarathustra considered himself a “Mantran” who was able to invite people to monotheism through eloquence. Many Zoroastrian religious texts refer to different types of diseases and methods of treatment for each one of them.
A section of Yasht-ha is dedicated to the prayer of “Ierima Ishio” which is addressed to “Ieriman”, the god of healing. Dēnkart, Bun-dahišnīh, Sad-dar or Saddar, Hūspāram-nask, and Pahlavi narrations are other Zoroastrian religious texts that provide material related to the period of Sassanid medicine. One of the ancient Zoroastrian traditions, which in their religious texts are similar to “Mantra therapy”, is known as the “Sold/Fūrūxte Shodan” tradition and is similar to the modern inductive medicine. Utilizing the prayers and recitations contained in the ancient Holy Books of the Avesta to create peace of mind for sick children is one of the methods of “Mantra therapy”.
Sick children suffering from mental illness and lack of emotional support from the family cause physical disorders. They were handed over to another family so that the child could heal the damage to her/his soul by changing her/his living conditions and obtaining different experiences. The care and attention of the parents and children of the new family led the suffering child to regain his normal health, as the prejudices and judgments of the past get practically or completely eliminated. In such a process, people, the environment, and even the child’s name is changed. In connection with other children and different family cultures, she/he was mentally and spiritually supported by his new parents and ultimately achieved self-confidence and peace of mind.
The connection between the Zoroastrian priest/Mūbad and medical care in the process of “Mantra therapy” accelerates the child's recovery. Performing the following eight steps and accompanying the other children encouraged the child to try and fight the illness. The hope and motivation of life emphasized the metaphysical aspects and created a positive attitude in the child by reciting prayers entitled “Health/Tandorosty”, “Avesta to wear new clothes”, “Enchantment for healing” and healed his spiritual wounds. After that, the child was back to normal and a suitable atmosphere was created for his inner happiness and stronger desire to live a happy life.
The first stage refers to an old lady named “Čemaroo”. She goes around the town to cure Evil Eye and cure the suffering child. She covers her face with a white cloth to get free eatables from the neighbors and bring it to feed the sick child. It is believed that if a sick child eats the collected food, she/he will be cured.
In the second stage, a stranger is chosen as the second mother by the “old woman/Čemaroo”. In the next steps, the child goes to the new house and gets acquainted with the family members. Finding a new family, emotional support and attention, causes a change in the child’s mood and this causes a change in her physical and mental condition. Prayers are conducted for instilling good health for the child followed by a bath, dawning new clothes and burning the old clothes as a symbol of destroying the old pains and sufferings and turning it into happiness in the new life.
Then the white cloth, which the Zoroastrian priest/Mūbad has consecrated by reciting the prayer, is dyed in green color. This symbolic process depicts the whiteness and purity combined with the greenness and freshness of green. White and green are two symbolic colors in Zoroastrian culture. These two colors help to heal the soul and ultimately restore the child's health. Then coins are glued to the dyed cloth with the intension of giving them away as alms to the poor promoting an attribution of generosity and charity to ward off calamity from the sick child.
In the last stage, spreading the “Sofre Sabzi” on the votive table is first a complement to the dyed fabric. The Sofre includes white-shelled eggs and greens. After the prayer is recited, the appearance of a green dot on the egg shell is believed to be a symbol of the improvement in the child's health condition and his physical recovery. The white dots on the green cloth and the green dots on the egg shell symbolizes the child's joy and freshness.
After complete recovery, the child himself decides either to return to his own home or stay in the house where he was healed.
 

Keywords

References

آقایاری­هیر، توکل، مینا فرخی­نکارستان، مجره لطیفی­، ­صدیقه سیده (پاییز 1395)، «فرزندآوری به مثابه مخاطره»، شورای اجتماعی زنان و خانواده، سال نوزدهم، شمارة 73، ص 7 ـ 33.
اُشیدری، جهانگیر (1371)، دانشنامة مزدیسنا،  تهران: نشر مرکز.
افضل­طوسی، عفت­السادات، مونس سنجی (پاییز 1393)، «آرایه­ها و نگاره­های مرتبط با چشم­زخم در دستبافته­های اقوام ایرانی»، فصلنامه علمی و پژوهشی نگره، صص 76 ـ 91.
الگود، س (1387)، تاریخ پزشکی ایران و سرزمین­های خلافت شرقی، ترجمة فرقانی و روحانی، تهران: امیرکبیر.
باینگانی، بهمن، علی کاظمی (1389)، «بررسی مبانی تئوریک مفهوم سرمایه­ی فرهنگی»، مجلة برگ فرهنگ، شمارة 21، صص 8 ـ 21.
بزرگ­زاد، پریسا (1394). «نگاهی اجمالی به بر اتنوگرافی انتقادی»، مجلة دانشکدة پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی تهران، (حیات)، دورة 21، شمارة 2، صص1 ـ 5.
بهزادی، رقیه، (1382)، قوم­های کهن، تهران: نشر نی.
پورداوود، ابراهیم (1384)، خرده اوستا، تهران: دنیای کتاب.
چمنی، سولماز، عالیه شکربیگی، محمود مشفق (پاییز 1395)، «مطالعة تعیین­کننده جامعه­شناختی فرزندآوری (موردکاوی: زنان متأهل شهر تهران)»، فصلنامة راهبرد اجتماعی فرهنگی، سال پنجم، شمارة بیستم، صص 137 ـ 165.
دوستخواه، جلیل (1361)، خرده اوستا، تهران: مروارید.
ذوالفقاری، حسن (1395)، باورهای عامیانه مردم ایران، با همکاری علی­اکبر شیری، تهران: چشمه.
رهنما، نسرین، عبدالله امیدی­فرد (پاییز 1394)، «مبانی فقهی الزام به فرزندآوری»، پژوهش­های فقهی، دورة 11، شمارة 3، صص 649 ـ 670.
زارعی توپخانه، محمد (تابستان 1394)، «مقایسه ویژگی­های شخصیتی و رضایت از رندگی دانش­آموزان خانواده­های دارای تک و دو فرزند با بیش از دو فرزند»، اسلام و پژوهش­های روانشناختی، سال اول، شمارة اول، پیاپی 1، صص 95 ـ 114.
ساطوریان، سیدعباس، کارینه طهماسیان، محمدرضا احمدی (پاییز 1393)، «مقایسه مشکلات رفتاری کودکان در خانواده­های تک­فرزندی و دو فرزندی»، روان­شناسی و دین، سال هفتم، شمارة سوم، پیاپی 27، صص 65 ـ80.
سراج الدینی، محمد فرید. (1389)، «گیاه ‌درمانی و پزشکی در ایران باستان»، مجلة تاریخ پزشکی، شمارة 2، دورة 2، صص 11 ـ 33.
سردارپور گودرزی، شاهرخ، فیروزه درخشانپور، سعید صدر، محمدتقی یاسمی (تابستان 1382)، «اختلال­های رفتاری در کودکان خانواده­های تک فرزندی و چند فرزندی شهر تهران»، اندیشه و رفتار، سال نهم، شمارة 1، صص 20 ـ 26.
شاه­آبادی، زهرا، حسن سرایی،  فریده فراهانی خلج­آبادی  (زمستان 1394)، «بررسی نگرش نسبت به ادامه تحصیل پس از ازدواج و تأثیر آن بر تصمیم­گیری درباره­ی فرزندآوری»، علوم اجتماعی، سال 25، شمارة 71، صص 126ـ 161.
شهمردان، رشید (۱۳۳۶)، پرستشگاه زرتشتیان، بمبئی: بی­نا.
صادقی، حنانه­السادات، حسن سرایی (تابستان 1395)، «عوامل مؤثر بر گرایش به فرزندآوری زنان شهر تهران»، فصلنامة برنامه­ریزی رفاه و توسعه اجتماعی، سال هفتم، شمارة 27، صص 1ـ 32.
عطاری، محمد، آزاده چاکری، شاهین محمدی زرغان (1394)، «تحلیلی بر جادو و جادوگری در درمان روانی درگذشتگان»، رویش روان­شناسی، سال چهارم، شمارة 12، صص61 ـ 44.
فرهی، سینا، سپنتا ماندگاریان (1388)، آرمین­نامه: بخش بررسی روش­های درمانی، ویراستاران: ندا اخوان اقدم و کتایون مزداپور، تهران: مؤسسة فرهنگی و انتشاراتی فروهر.
فکوهی، ناصر (1385)، پاره­های انسان­شناسی: مجموعه مقاله­های کوتاه، نقدها و گفت­وگوهای انسان­شناختی، تهران: نشر نی.
کاوه­فیروز، زینب، بیژن زارع، صادق جهانبخش گنجه (بهار 1396)، «تأثیر مؤلفه­های سرمایه­ی اجتماعی و فرهنگی بر نگرش به فرزندآوری [مورد مطالعه: زوجین در آستانة ازدواج شهر تهران]»، صص 119 ـ 123.
کریمی، زینب، شهرام رهنما (1399)، «بررسی نقش ادعیه و اذکار در طب و طبابت دورة قاجار»، تاریخ پزشکی، دورة سیزدهم، شمارة 46، صص 1 ـ 14.
کریمیان، زهرا، افسانه شهبازی­راد، حقیقی­کرمانشاهی (پاییز و زمستان 1394)، «مقایسة شناخت اجتماعی کودکان دختر خانواده­های تک­فرزندی و چندفرزندی 5 و 7 ساله شهر اصفهان»، دو فصلنامة شناخت اجتماعی، سال چهارم، شمارة 2 (پیاپی 8)، صص 22 ـ 34.
گشتاسب، فرزانه (1393). «گزارشی در مورد میراث فرهنگی زرتشتیان ایران»، فروهر، سال 48، شمارة 464، صص 24 ـ 29.
گیرشمن، ر. (1364)، ایران از آغاز تا اسلام، ترجمة محمد معین،  تهران: علمی و فرهنگی.
محمدی، هاشم (1386)، «چشم زخم در ادب و فرهنگ ایران»، نشریه حافظ، شمارة 44.
میانداری، ح. (1373)، «اخلاق پزشکی در آیینة اسلام»، خلاصة مقالات اولین کنگره بین­المللی اخلاق پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران: ایران.
معین، محمد (1386)، فرهنگ معین یک جلدی، تهران: زرین.
نوری، احمد (1398)، وندیداد: کهن­ترین کتاب قانون ایران، تهران: آرتامیس.
یاحقی، محمدجعفر (1386)، فرهنگ اساطیر و داستان­واره­ها، تهران: فرهنگ معاصر.
(آبانماه 2537)، خرده اوستا/ نسخه خطی، به خط اردشیر خدارحم مرزبان، سازمان جوانان زرتشتی، بمبئی.
(فروردین1333)، خورده اوستا/ نسخه­ی خطی به کوشش اردشیربن­شاهی فرزند خدارحم مرزبان­اله­آبادی (خاضع)،  بمبئی.
(1384)، دینکرد، کتاب سوم، ترجمة فضلیت، ف.، تهران: مهرآیین.
(آبان 1399)، مصاحبه با روانشاد خانم مهناز فلاحتی، شیراز.
(آبان و تیر 1399)، مصاحبه با خانم مروارید فلفلی، شیراز.
(شهریور 1399)، مصاحبه با خانم همایون کیخسروی، یزد.
Cutting, A.l, & Dunn, J (2006), "conversation with siblings understanding:  Links between relationship guilty and social cognition", British Journal of Developmental Psychology, 24, P 73-78.
 
Gordon, Raymond G., Jr. (ed.), (2005), Ethnologue: Languages of the World, Fifteenth edition. Dallas, Tex.: SIL International.
 
Stein, N.L. & Albro, E (2001), "The origins and nature of arguments: Studies in conflict understanding". Emotion and negotiation, Discourse Processes, 32 (2-3), P113-133.
https://www.ethnologue.com/language/gbz (Dari, Zoroastrian)
http://www.unesco.org/languages-atlas/en/atlasmap/language-id-1773.html

Files

History

  • Receive Date: 31 October 2021
  • Revise Date: 18 February 2022
  • Accept Date: 10 March 2022

Share

How to cite

Statistics