اگر ابداع حروف و نوشتن را (در هر زبانی) به‌عنوان اولین اختراع بزرگ فرهنگی آن بپذیریم، آنگاه خوشنویسی دومین اختراع بزرگ فرهنگ چین به شمار می‌رود که بر کاراکترهای چینی استوار است. هنر خوشنویسی، از هنرهایی است که در میان گنجینه‌های غنی هنر چینی، از جایگاه ممتازی برخوردار است. هنرمند خوشنویس می‌تواند با استفاده از قلم‌مو و از طریق شکل دادن به کاراکترهای چینی، ایده‌های زیبا، سبک هنری، تفکر و احساس، شخصیت و حالات روحی و روانی خود را یکجا و در یک خط بیان کند. بیش از 3000 سال طول کشید تا هنر خوشنویسی در چین شکل گرفته، توسعه یافت و گسترش پیدا کرد. در واقع، خوشنویسی هنر فاخری است که بخش مهمی از فرهنگ سنتی چین و برخی دیگر از فرهنگ‌ها از جمله فرهنگ و هنر اسلامی را به خود اختصاص داده و از جایگاه ممتازی برخوردار است. مسلمانان چین نیز در قرن سیزدهم میلادی، از تلفیق این دو هنر، سبک جدیدی از خط و هنر خوشنویسی را بنام «خط صینی» ابداع کردند که ظرافت و زیبایی آن اگرچه هنوز برای مسلمانان و خوشنویسان جهان اسلام ناشناخته مانده، ولی برای مسلمانان این سرزمین بخشی از نماد هویت دینی و فرهنگی است.
)